TO JEST NAJWAŻNIEJSZE, CO MOŻESZ USŁYSZEĆ OD SIEBIE...

 

 

 

TO JEST NAJWAŻNIEJSZE, CO MOŻESZ USŁYSZEĆ OD SIEBIE...

Moja ostatnia rozmowa z Wyższą Jaźnią

Witaj, wczoraj zadano mi kilka pytań w związku z treścią naszej rozmowy, która zamieściłam niedawno na swoim blogu. Odpowiedziałam nie kontaktując się z tobą, ale teraz pytam Cię, czy byłeś przy tym, gdy pisałam do tej osoby. Byłabym niepocieszona, gdybym wywiodła kogoś na manowce...

Anno kochana, ja jestem przez cały czas, nigdzie się nie ruszam, ja jestem Tobą. Część ciebie siedzi w domu przy oknie z komórką w garści, podczas gdy ja poprawiam na dachu ustawienie anteny satelitarnej, abyś miała lepszy obraz na swoim telewizorze... I przez cały rozmawiamy... Tak to wygląda.

Jaki ty jesteś nowoczesny!...

To ty jesteś nowoczesna...

No dobrze, widzę, że jakoś trudno mi się uwolnić od tej osobowościowej separacji.  Powiedz mi więc, czemu na blogach o tematyce duchowej jest wiele rozmów blogerów z ich Wyższymi Jaźniami? Że nie wspomnę już o przesłaniach chanellingowych, ale czuję, że tu już dotknęłam jeszcze innego tematu.

Faktycznie, są to zagadnienia delikatnej natury, ponieważ dotyczą one obszaru ludzkiego umysłu oraz  ego, które lubi dzielić i kategoryzować, dlatego twoja osobowość została podzielona na podświadomość, ego i super ego, nie ważne, jak jeszcze nazwać można te trzy części składowe osobowości ludzkiej.  Jest to sprawa pewnej umowy, która wykreowała takie a nie inne postrzegania, a wraz z nim taki stan rzeczy.

Powiedziałbym, że ze względów społecznych został zastosowany pewien unik: TO NIE JA JESTEM MĄDRA, TO MOJA WYŻSZA JAŹŃ PRZEKAZAŁA MI (I WAM) WIEDZĘ Z WYŻSZEGO POZIOMU.

Ty – jako Anna Bogusz-Dobrowolska kryjesz się w cieniu, może powiedzmy – w półcieniu, a ktoś mądrzejszy od ciebie głosi prawdę, którą ty „tylko” przekazujesz.

Ty masz wtedy komfort, że nikt nie pomówi cię o to, że się wynosisz,  omijasz  drażnienie uczuć  twoich czytelników, z których jedni wyrażają swoje uznanie z powodu prawd, które zamieściłaś, inni zaś mogą odczuwać lekkiego szczypa od ego, że oni tak nie potrafią albo nie potrafią nawiązać kontaktu ze swoimi wyższymi jaźniami.

Tym bardziej, że takie enuncjacje wyglądają w oczach niektórych ludzi na głoszoną z dumą „jedyną słuszną prawdę”. Ego dostaje wtedy puchliny wodnej.

No niee! Ja jako głosząca jedyną słuszną prawdę, po tylu zawodach i rozczarowaniach - zaraz zacznę się turlać ze śmiechu!

Dobrze wiesz, że takiej prawdy nie ma, każdy i każda z nas jest kreatorem, podczas gdy tzw. rzeczywistość jest płynna. Pozwól, że powrócę jeszcze do kwestii  ego: Podziwia się tych, którzy piszą prawdy od siebie, ale bywa także tak, że wewnętrznie nie lubimy tego, że ktoś jest „mądrzejszy”, wie więcej, dzieli się z innymi.

Anno, tajemnica tkwi w zrozumieniu tego, że odkrywanie tajemnic bytu i zdobywanie wiedzy przypomina bardziej zabawę w puzzle niż brawurową i kosztowną wyprawę na eksplorację dalekich ziem. Można siedzieć samotnie i układać te kawałeczki, ale zajmie to całe lata.

Jednak przyjemniej jest siedzieć sobie w kółeczku, gdzie każdy uczestnik  szuka kawałków, znajduje, układa w odpowiednim miejscu, cieszy się a  inni cieszą się wraz z nim. Nie ma kawałków lepszych ani gorszych, ale za to jest radość, gdy któryś z nich „pasuje”.  Wspólne szukanie, pomaganie sobie, wszyscy równi sobie – wtedy rodzi się miła atmosfera współpracy. Oczywiście, może się wydarzyć niekomfortowa sytuacja, gdy ktoś kogoś zdyskredytuje słowem spojrzeniem bądź gestem za nietrafiony kawałek.  Jednakże w tej zabawie chodzi o współdziałanie i rodzącą się radość z powodu odkrywania coraz większego obrazu całości.

Analogia do naszych ludzkich uwarunkowań jest oczywista – wszyscy jesteśmy równi jako przejawienie naszych Rodziców, Ojca/Matki – Źródła.  Uznanie tego faktu jest najdonioślejszą lekcją naszego życia i już czas, byśmy przyjęli do serc to zrozumienie i wcielili je w codzienne życie.

Wrócę jeszcze do kwestii moich opiekunów duchowych: w świetle tego, co przeczytałam niedawno po raz drugi (ponieważ teksty te dotarły do mnie około roku 2005/6) – wszelkie wizje, głosy i  przekazy chanellingowe są dziełem twórcy systemu programów, które nami sterują od zewnątrz i od wewnątrz, a my jesteśmy uwikłani w sieć, z której właściwie dopiero teraz możemy się wyplątać.

Zauważyłam, że od jakiegoś czasu przestano się ze mną kontaktować ... a ja nawet nie mam na to ochoty.

Zostałeś mi ty i mam wrażenie, że mogę ci zaufać, ponieważ ja cię nie widzę, tylko słyszę jako głos w moich myślach...

Anno, odrzuciłaś tę iluzję, że znajduję się na zewnątrz i że trzeba mnie przywołać. Poza tym, tak naprawdę to ty już jesteś gotowa do tego, by powiedzieć sobie, że teraz jesteś sobą i pójść sama, cokolwiek to dla ciebie oznacza.

No dobrze: Idę sama, to znaczy ... nasłuchuję tego, co się odzywa w moim wnętrzu, nie czekam na wizje, głosy, płonące litery itd.

Ale jak z naszą komunikacją? Czy nadal mam zwracać się do ciebie?

Wiesz co? Stań sobie w lustrze i mów! Zadawaj pytania i odpowiadaj, tylko jeden warunek: bądź przy tym wyciszona...

To jest najważniejsze, co możesz usłyszeć OD SIEBIE.

Anna Bogusz-Dobrowolska